Een van mijn allereerste projectjes “prutsen achter de naaitmisschiene” werd een trappelzak.

Deze trappelzak in de vorm van een kuiken vond ik in een van de vele naaimagazines van de Knippie, medio 2005.
Werd er op slag verliefd op en omdat ik nog niet zo behendig was achter de ‘naaitmisschiene’ leek me dit een uitstekend werkje om mee te beginnen.

Aangezien mijn broer & schoonzusje in blijde verwachting waren van hun eerste kindje wilde ik dolgraag een kado zelf maken.
En ik dacht precies zoals Pippi…..

Nou, zo gezegd, zo gedaan. Hoe moeilijk kan het tenslotte zijn!?

Zo ging ik eerst leuke stofjes uit zoeken op de stoffenmarkt en koos ik voor fleecestof.
Dit rafelt niet, is makkelijk te verwerken, zacht en ook nog eens lekker warm voor het kleine kuikentje dat onderweg was.

Het patroon tekenen ging goed en het overnemen van het patroon was ook kinderspel.
Het geluid van een knippende échte naaischaar in het stof….wat een heerlijk geluid is dat zeg!
Ook het knippen zelf vond ik zo fijn om te doen. Dus dat gaf me veel moed.

Allereerst naaide ik de oogjes en snavel op het voorpand van de trappelzak.
Daarna naaide ik de pootjes en die vulde ik op met speciale kussenvulling. (verkrijgbaar bij o.a. Hema). So far, so good!

En toen……..maakte ik mijn allereerste maar tevens ook allerGROOTSTE fout!!
Ik spelde de pootjes tussen het voor- én achterpand met de goede zijden van de panden op mekaar.

In plaats van het goed te controleren was ik zoooo zeker van mijn zaak dat ik maar liefst 3x op en neer ging met de naaimachine zodat de pootjes goed vast zouden zitten!
Geloof me, dat zaten ze….die zouden in geen 100 jaar meer losraken.

Mocht het niet zo zijn dat toen ik de hele boel (die dus binnenstebuiten zat) terug omdraaide, er tot mijn schrik achter kwam dat ik beide panden incl. poten dan wel mooi stevig had vastgenaaid maar de poten bungelden NIET zoals de bedoeling was mooi aan de onderkant van het kuiken maar zaten aan de BINNENKANT, zeg maar; in de buik van het KUIKEN!

Ohhh, neeeeeee!!
Ik was dan wel heel oplettend geweest dat de goede zijden van het voor- en achterpand op mekaar lagen maar ik had (oelewapper!!) niet gecheckt hoe om ik de pootjes er tussen gelegd had….aaahhhggggg! Verkeerd om dus!

En toen werd het tornmesje de rest van de middag mijn allerbeste vriend! (pffff….en werd mijn geduld ernstig op de proef gesteld).

Geluk bij een ongeluk, fleecestof kan wat dat betreft nog wel wat hebben.

Dus een hele wijze les geleerd: 
Eerst NADENKEN – SPELDEN/RIJGEN – CONTROLEREN – DUBBELCHECKEN –
én dan pas GOED VASTNAAIEN. 
Geloof me, dit gebeurd je echt maar 1x (tenzij je een ezel bent).

Mijn broer (maar vnl. mijn) & schoonzusje, zetten uiteindelijk op
28 juli 2005 een wolk van een baby op de wereld, een meisje en ze noemden haar RANI ♥
Vanaf die dag maakte mij dat, helemaal gratis & voor niks, TANTE! ♥
Een hele trotse tante kan ik je zeggen, van een prachtig en lief nichtje! ♥

De trappelzak werd tijdens het kraambezoek dankbaar in ontvangst genomen en toen ze er even later pas achter kwamen dat ik deze – speciaal voor hun kleine meid – zelf gemaakt had kreeg mijn lieve broer(tje) ietwat natte oogjes!

Zo mooi en bijzonder, daar doe je het toch voor! #eenenalliefde

Best eng hoe snel de jaren voorbij vliegen want ons nichtje Rani wordt dit jaar alweer 14 jaar.

Voor Rani’s zusje Yara maakte ik een toffe ramelaar, zie het volgende blog Rammelaar.

Liefs van “Toos Naaidoos” -x-