Van kinds af aan zag ik mijn moeder bijna dagelijks met een brei- of haakwerkje op de bank zitten als wij ’s avonds nog wat televisie keken voor het slapen gaan.

Een beeld wat zo gewoon en vertrouwd voor mij is maar als kind besteedde ik er eigenlijk niet veel aandacht aan.
Ik vond het wel heel leuk om te zien wat voor moois mijn moeder allemaal kon maken en het geluid van het tikken van de breipennen (wat bij haar echt razendsnel ging) vond ik ook fijn maar ja, ik was nog een kind en met hele andere dingen bezig.

Ja, mijn ouders hadden hobby’s. Zo hield mijn vader enorm van fotograferen (vnl. portretten en zwartwit-fotografie) en mijn moeder haakte graag tafelkleedjes óf breide kleurrijke sjaals. Het is zoals het is.
Jaren later blijkt de appel niet ver van de boom te vallen.

Enfin, de jaren strijken voorbij en tot dan toe had ik enkel nog maar een paar breinaalden in handen gehad, tijdens de handvaardigheidslessen vroeger op de lagere school maar dat telt niet echt mee, toch?

Zo verhuisden we (mijn mannetje, hondje Sjuulke en ik) in 2011 naar een huisje in Hegelsom en het leek me heel leuk om onze 2 deuren in de bijkeuken (onze achterom) te voorzien van een leuk gehaakt gordijntje voor de raam, voor ietwat minder inkijk.
Wist dat het iets met hartjes of een ‘kussend boertje en boerinnetje’ zou gaan worden omdat we in een klein schattig dorpje waren gaan wonen, leek me dat wel heel erg leuk.

Dus ik keek mijn moeder lief aan en vroeg haar of ze tijd en zin had om gordijntjes voor ons te haken.
Ze vond het prima mits het geen haast had en ik bollen katoen uitzocht en kocht. Helemaal goed natuurlijk!

Tot mijn grote verbazing kwam mijn moeder binnen 2 weken met deze prachtige gordijntjes aan. Dolblij was ik er mee en nu nog steeds want ze hangen er nog altijd!
Ze zijn in die 7 jaar tijd ook al een paar keer gewassen en zien er nog altijd heel goed uit.

Veel later vroeg ik Mams of ze eventueel nog een klein gordijntje wilde haken voor ons wc-raampje. Gewoon voor de leuk! Haalde weer bolletjes katoen in de juiste kleur en zie hier het resultaat.

Toen ik in 2013 vanwege de crisis zonder werk thuis kwam te zitten en omdat het echt niet goed is de hele dag alleen maar met solliciteren bezig te zijn, leek me dit de juiste tijd om haken te gaan leren.Het zou me ook de nodige afleiding geven én ontspanning, bleek later!

En dus vroeg ik mijn moeder medio april 2013 of haken leren moeilijk is?
Nee, haken leren is helemaal niet moeilijk. Dat kun jij ook. Dus gingen we een paar kleurtjes katoen halen en mocht ik wat haaknaalden lenen van Mam.

Bollen katoen, check. Haaknaalden, check. Haakboekje, check. Mijn moeder, check. Thee, check. Oftewel, alles in huis om te kunnen beginnen! Nou, daar gingen we dan……

Enige tijd later die middag:
Haken, niet moeilijk!? Ik zie me daar nog zitten, krampachtig de haaknaald vasthoudend en ook het garen hield ik veel te strak waardoor ik bijna geen steek kon haken en kramp in mijn vingers kreeg. Je moet meer ontspannen zei mijn moeder. Dat probeerde ik wel maar het lukte nog niet.
Toch was opgeven geen optie want als mijn moeder zei dat iedereen kan leren haken dan moest ik het toch ook kunnen?

Na veel geploeter en een beetje gefoeter (hahaha) haakte ik 3 kleine proeflapjes met vasten, halve stokjes en stokjes. Jammer genoeg heb ik die niet meer bewaard maar ze zagen er niet echt mooi uit.
De dag erna wist ik ook niet meer welk proeflapje nou de vasten waren of de halve stokjes….

Aaaaggghhh, gaat dit echt goedkomen?
Dus mijn moeder gebeld en ze zei: Kop op, Esther, jij kunt dit ook.
Als je continu tegen jezelf zegt “dit lukt me niet” dan lukt het je zeker niet.
Gooi die gedachte gauw overboord, adem diep in en uit, pak losjes je haaknaald en garen vast, ga gewoon beginnen en heb geduld! Je hoeft het nog niet meteen foutloos en perfect te doen. Als je de basissteken maar leert….de rest komt later wel.

Braaf volgde ik haar wijze en bemoedigende woorden en warempel…..HET LUKTE!!
Mooi was het nog niet maar heej, ik kon haken!! Yeeaaahhhhh! Bedankt Mam! Je had gelijk! (Tuurlijk had ze gelijk).

Daarna is voor mij géén dag meer als voorheen geweest en heeft het haken me niet alleen door die moeilijke periode zonder werk heen geholpen maar ik heb er ook onwijs veel leuke en lieve mensen door ontmoet.
Haken gaf me een gevoel dat ik toch iets nuttigs aan het doen was en ik leerde elke dag weer meer bij.
Zie hier mijn 7 allereerste bolletjes haakgaren en 5 allereerste zelfgehaakte grannys ♥

Zo begon ik – nadat ik het oefenen van de basissteken wel genoeg vond – aan het haken van kleine eenvoudige granny squares. Wie is er als haakster niet mee begonnen?
Ze werden best mooi, al zeg ik het zelf, al moet ik eerlijk bekennen dat ik er écht uren over deed, zo langzaam ging het. Maar dat geeft niet, haken is ook geen wedstrijdje!

Zie hier dan ook mijn allereerste haakboek “Granny squares haken”.

Wat volgens mijn moeder een paar proefgranny’s zouden worden werd voor mij serieus haakwerk. Niks proeflapjes meer, weggegooid garen vond ik het.
Dus iedere granny werd met veel zorg en aandacht gehaakt en ze vormden uiteindelijk  – 5 rijen van ieder 8 grannys – een lap van 40 aan elkaar gehaakte grannys, afmeting 30 x 50 cm.

Voor de achterkant naaide ik 2 lappen geel velours stof aan mekaar en die voorzag ik rondom van de festonsteek. En deze steek haalde ik uit het leuke boek “Steek voor steek”. 

Zo werd het mogelijk om het gehaakte voorpand en het genaaide achterpand aan elkaar te haken. En kon ik altijd de hoes verwijderen van het binnenkussen als deze eens gewassen zou moeten worden.

Verder naaide ik van lichtroze katoen nog een binnenhoes zodat je door de openingen van de grannys niet direct op het binnenkussen keek maar op de mooie lichtroze stof.
Dit kussen zal ik dus nooit van mijn leven weg doen want dit is de basis, hier is het 6 jaar geleden allemaal mee begonnen en hier zijn de allereerste steken en toeren haken ontstaan. Zo mooi!

Haken is voor mij veel meer dan een hobby.
Het heeft mij gepakt en nooit meer losgelaten en ben ook niet van plan dat te gaan doen.
Haken is mijn 2e chronische ziekte zeg ik altijd, één waar ik wél héél blij mee ben.

Wat je met wat garen, een haaknaald en een mooi patroon niet allemaal kunt maken is oneindig.

Tel daarbij alle haakboeken bij op die vanaf 2014 op de markt zijn gebracht waardoor haken weer helemaal hip werd én je lijstje van “dat wil ik dolgraag ooit nog eens haken” alleen maar langer is geworden en waarschijnlijk nooit ooit afkomt!

Haken, er is nog zoveel over te vertellen maar dat bewaar ik wel voor een volgende keer.

Bedankt voor het bezoeken van mijn site en het lezen van mijn blog!

Fijne avond leukerd!

Liefs Essie -x-