Er is een gezegde: “Zeg nooit nooit!”
Nou, 3x raden wat ik jaren dus wel riep….”Ik ga dus écht nooooit breien hoor!”
Whaha, de reden? Breien leek me veel én veel te moeilijk!
Je ziet zooo veel verschillende figuren in breiwerk; kabels, bobbels, ribbels, vlechten en nog heel veel meer. Je leest het al, ken zelfs de juiste breitermen nog niet.
Dus nee, no way, breien ging ik gewoon nooit doen! 😉
Nu schijnen alle mensen, die net als mij rondom 1975 geboren zijn, ooit wel eens een keertje gebreid te hebben.
Zowel de meisjes als de jongens. Want op de meeste basisscholen behoorde ook dit tot een van de creatieve activiteiten tijdens de leukste les van de week: Handwerkles!
Wij, meisjes, mochten op zijn tijd nl. ook leren (figuur)zagen én timmeren. Reuzeleuk was dat!
Het scheelde natuurlijk wel als je je allereerste breiles krijgt van een superleuke handwerkmoeder. Nou, en dat kregen we zeker! ♥
Wat een gezellig mens was dat zeg én wat had zij een engelengeduld.
Kan me haar nog goed voor de geest halen…..
Zo zat er een jongen in mijn klas die om de 5 min. hulp aan haar vroeg omdat ie weer een paar steekjes had laten vallen.
Deze ijverige handwerkmoeder herstelde de verloren steken feilloos en breide telkens weer een paar extra toeren. (die jongen uit mijn klas had dus niet bepaald een steekje los, de slimmerik).
Volgens mij vond deze handwerkmoeder het zelf ook veel te leuk om te doen en kon ze gewoon niet meer mee stoppen met breien.
Het grappige is dan ook dat deze jongen aan het einde van de les een heel mooi recht lapje had gebreid wat er echt heel netjes uit zag. Toen de leraar hem vroeg of hij dit helemaal zelf had gedaan kreeg hij een rood kleurtje op zijn wangen maar die lieve handwerkmoeder sprak tot de leraar: Ja hoor, dat heeft hij helemaal zelf gedaan! Hahaha, wat een mop.
Vanavond volgde ik dus mijn 2e breiles….ditmaal gegeven door mijn lieve Mamsie! ♥
Zij breid en haakt al zo lang als ik me als kind kan herinneren. Borduren en smyrna kwamen door de jaren heen ook voorbij.
Maar vooral breien blijkt moeders grote liefde te zijn. Oké, op mijn vader na dan!
Nou, daar gingen we dan. Gezellig bij haar thuis met een pot thee, lekkere koekjes, breinaalden en wol konden we aan de slag.
Uiteraard was ik het opzetten van de steken vergeten maar het bekende riedeltje “Insteken – draadje omslaan – door laten kruipen – en af laten gaan” zat er nog helemaal in.
Het ging in eerste instantie natuurlijk veel te strak omdat ik alles veel te krampachtig vast hield.
Dus ademhalen, ontspannen en losser breien, de naalden moeten er doorheen kunnen glijden.
En warempel….het ging keigoed! Het ging zo lekker dat ik zelfs van kleur wilde leren wisselen.
Verder kwam ik erachter dat breien eigenlijk maar uit variaties van 2 basissteken bestaat.
Rechts én averechts!
Is dat alles!?? Naaahhh, dan heeft haken zelfs nog meer basissteken, hahaha.
Toen het na een beetje oefenen al een stuk soepeler ging en de steken bijna als vanzelf leken te gaan kon er tijdens het breien en thee drinken ook nog volop gekletst worden met moeders.
Zo vertelde ze over een jongen op de lagere school die ze breien wilde leren maar die telkens steken liet vallen waardoor ze hem steeds mocht helpen en snel een paar toertjes voor hem breidde omdat ze het anders zo sneu vond dat hij die les niets gedaan zou krijgen…….
Haha, jullie raden het misschien al, die leuke handwerkmoeder van vroeger………
……is gewoon mijn lieve Mamsie! ♥
Bedankt Mam, voor je gezelligheid, thee & lekkere koekjes en uiteraard je engelengeduld. Luf joe!
Zie hier het eindresultaat van mijn 2e breiles! ♥ Best aardig toch!?
P.S. wat ik ooit gezegd heb over (leren) breien heb ik dus ook met kantklossen……dat ga ik echt nooooit doen maar ja, inmiddels heb ik naast breien ook geleerd: zeg nooit nooit! #gniffel #tochgaikechtnooitkantklossen #echtniet